Lampionnen op de p.s.z.

 Afgelopen week zijn we begonnen met het thema: 11 november/ lampionnen. Zoals altijd luidden we het in met een kleurplaat. www.tomke.nl

 We lazen uit het Tomke-winterboek het verhaaltje: Een sint-Maartenboom. Het gaat over Tomke die samen met Romke (hondje) en Cornelia (kangoeroe) op stap gaat met de lampion. De wind blaast hard tegen de lampion en de lampion waait de boom in, Het lampje brandt nog. Tomke is erg verdrietig. Nu heeft hij geen lampion én geen snoepjes. Cornelia hupt langs alle huizen en haalt snoepjes op. Als ze weer bij de boom komt staan er allemaal kinderen. Hun lampion is ook in de boom gewaaid. De boom ziet er nu wel heel mooi uit met al die kleurige lichtjes en samen eten ze de snoepjes op.

 Wij maken dit jaar een lampion met een gezichtje. Een beetje smiley-achtig. Ze zijn gemaakt van twee kartonnen bordjes. (HEMA) Aan de binnenkant tekende ik de hartjes en de mond, die de kinderen uit mogen prikken. De buitenkant mogen ze beschilderen in een mooi fel kleurtje.

 Mijn voorbeeld kreeg één kleur vliegerpapier achter de ogen en mond, maar je kunt ze natuurlijk ook allemaal een ander kleurtje geven. Dat mogen de peuters zelf uitzoeken.

De ramen in ons lokaal zijn er allemaal uitgebroken en vervangen door een houten wand. (i.v.m. nieuwbouw van onze p.s.z.) Het gevolg is dat ik geen idee meer heb wat voor weer het buiten is, maar...wat zie je de lampionnen-lichtjes goed!!

 Uiteindelijk nieten we de bordjes aan elkaar. Als je 'm strak om het snoertje heen doet, hoef je geen haakje te maken. Het is voor de peuters een behendig en lichtgewicht-lampionnetje waar ze geen lamme armen van krijgen. Dus rugzak op de rug en gáán!!

De hartjes die uitgeprikt zijn, kun je natuurlijk hergebruiken. B.v. door ze op de achterkant te plakken, of ze met een lintje onderaan de lampion te hangen.
Nu maar hopen dat de wind op 11 november wat rustig aan doet, alhoewel...met z'n allen bij een lampionnenboom snoepen heeft ook wel wat!

(p.s.: Ik had eerder geschreven dar ik in de herfstvakantie van alle peuters een kaboutertje zou maken. Vlak voor vertrek zou ik nog even de foto-tjes uitprinten. En je kunt het al bijna raden, de printer deed het niet! Hebben jullie ook zo vaak dat die dingen het niet doen? Ook manlief kon me niet helpen. Er bleef niets anders over dan te vertrekken zonder de kabouterspulletjes...Ondertussen is het euvel opgelost, maar nu moet ik tijd zien te vinden om ze te gaan maken!)